Σάββατο 22 Ιουνίου 2013
Κυριακή 21 Απριλίου 2013
Περί ανωνυμίας στο ίντερνετ: "Μήπως θέλετε και φωτοτυπία της αστυνομικής ταυτότητας;"
Έχουν φαγωθεί ορισμένοι με τα ανώνυμα προφίλ στο twitter, λες και πίσω από αυτά δεν είναι άνθρωποι που τα χειρίζονται... Λες και πίσω από ένα ονοματεπώνυμο δεν μπορεί να κρύβεται ένα άλλο... Προφανώς έχει σημασία ποιος λέει κάτι, αλλά η αξιοπιστία ενός χρήστη προκύπτει από την ουσία των λόγων του ή των ερωτημάτων που μπορεί να θέτει.
Ποιοι είναι κυρίως αυτοί που διαμαρτύρονται; Είναι οι επώνυμοι-διάσημοι που μπορεί να μην κρύβονται ονομαστικά, αλλά κρύβονται πίσω από ασυλία, εξουσία, κρατική και παρακρατική καταστολή, χρήμα, διασυνδέσεις, απειλές, αγωγές και μηνύσεις.
Γιατί να μη φοβάται ένας άνεργος, ένας εργάτης, ένας φοιτητής; Ή θα πρέπει να σιωπά για αυτά που συμβαίνουν γύρω του, κάτι που βολεύει το σύστημα και την εξουσία ή θα χρειαστεί να προστατευθεί με τη χρήση ενός ψευδωνύμου...
Ακόμα και όλοι να είχαμε ονοματεπώνυμα στα blogs και στο twitter, το επόμενο που θα μας ζητούσατε είναι φωτοτυπία της ταυτότητας σε εμφανές σημείο... Σοβαρευτείτε...
Κυριακή 13 Μαΐου 2012
Σκέψεις Νο1 - ...με την ελπίδα...
Είπα να ξαναθυμηθώ λίγο το μπλογκάκι και να βάλω λίγες λέξεις παραπάνω από τους 140 χαρακτήρες του twitter. Το θέμα δεν μπορεί να είναι άλλο από τα πολιτικά γεγονότα των ημερών.
Δε θα μπω σε ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, είναι άλλοι πολύ πιο σχετικοί να το κάνουν και πιο διαβασμένοι. Ωστόσο θέλω να κάνω μια εκτίμηση...
Πολλοί ψήφισαν μη συμφωνώντας απαραίτητα 100% με το πρόγραμμα ενός κόμματος, άλλοι γνωρίζοντας λιγότερα, κάποιοι με θυμό, σίγουρα όμως οι περισσότεροι με την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Δόθηκε έτσι η ευκαιρία να φτάσει κοντά να δημιουργηθεί κυβέρνηση "αριστεράς" (με εισαγωγικά ή χωρίς, όπως το προτιμάει ο καθένας).
Τι θα εφαρμόσει ή τι μπορεί να εφαρμόσει μια τέτοια κυβέρνηση είναι μεγάλη συζήτηση. Το θέμα είναι ότι σε ένα τόσο διεφθαρμένο κράτος, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, αν δεν καταπολεμηθεί σκληρά η διαφθορά κι η αναξιοκρατία, κάθε προσπάθεια κυβέρνησης θα πέσει στο κενό, ξαναζώντας σε επανάληψη τα τελευταία 30 χρόνια.
Δε θα μπω σε ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, είναι άλλοι πολύ πιο σχετικοί να το κάνουν και πιο διαβασμένοι. Ωστόσο θέλω να κάνω μια εκτίμηση...
Πολλοί ψήφισαν μη συμφωνώντας απαραίτητα 100% με το πρόγραμμα ενός κόμματος, άλλοι γνωρίζοντας λιγότερα, κάποιοι με θυμό, σίγουρα όμως οι περισσότεροι με την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Δόθηκε έτσι η ευκαιρία να φτάσει κοντά να δημιουργηθεί κυβέρνηση "αριστεράς" (με εισαγωγικά ή χωρίς, όπως το προτιμάει ο καθένας).
Τι θα εφαρμόσει ή τι μπορεί να εφαρμόσει μια τέτοια κυβέρνηση είναι μεγάλη συζήτηση. Το θέμα είναι ότι σε ένα τόσο διεφθαρμένο κράτος, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, αν δεν καταπολεμηθεί σκληρά η διαφθορά κι η αναξιοκρατία, κάθε προσπάθεια κυβέρνησης θα πέσει στο κενό, ξαναζώντας σε επανάληψη τα τελευταία 30 χρόνια.
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011
#enas_ergazomenos ανά οικογένεια...
Είχα σκοπό να γράψω ούτως ή άλλως για την εργασιακή ανασφάλεια των ημερών, αλλά η αποστροφή του λόγου του #GAP ήταν καταλυτική.
Είναι λυπηρό και απογοητευτικό να βλέπεις ανθρώπους γύρω σου οι οποίοι δουλεύουν σε έναν εργασιακό χώρο 5-10-20 χρόνια και ξαφνικά να αρχίσουν να αισθάνονται ανασφαλείς εργασιακά. Έχουν γίνει ήδη περικοπές προσωπικού από πέρυσι. Έγιναν περικοπές εξόδων. Όλοι κοίταξαν να περιοριστούν σε αυτή τη δύσκολη χρονιά...
Από την άλλη, έρχεται η πρώτη περικοπή μισθού, έρχεται η δεύτερη, έρχονται φόροι, έρχεται το ένα, έρχεται το άλλο... το οποίο στην τελική μόνο την παραγωγικότητα δεν ενισχύει... Και συνεχίζει η κυβέρνηση και οι χειροκροτητές της να μιλούν για παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και άλλα πολλά. Όλοι σχεδόν παραδέχονται ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας και έπρεπε να περιοριστούμε, αλλά από μέρα σε μέρα η ζωή μας και το βιοτικό μας επίπεδο χειροτερεύει από το κακό στο χειρότερο. Δεν χρειάζεται να είσαι ο σούπερ οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι η λιτότητα, η μείωση μισθών, μόνο ύφεση θα φέρει και όχι αύξηση της παραγωγικότητας.
Στην τελική, αν θεωρείς ότι οι εργαζόμενοί σου δουλεύουν λίγο, δώσε τους κίνητρα, βάλε στόχους και με κάθε εκπλήρωση του στόχου επιβράβευσέ τους οικονομικά. Για να μην παρεξηγηθώ δε μιλάω να πληρώνεται ο εργαζόμενος 400 ευρώ και με την επιβράβευση να πηγαίνει στα 600-700, αλλά για αρκετά μεγαλύτερα ποσά τόσο στο βασικό όσο και στην επιβράβευση.
Κλείνω την παρένθεση... Έτσι λοιπόν μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, έρχεται κι η αμφιβολία αν αύριο θα έχεις δουλειά. Οι φήμες αρχίζουν να μεγαλώνουν και να ακούγονται πολλά. Ακούγεται για αξιολόγηση προσωπικού είτε από δημόσιο φορέα αλλά και από ιδιωτικές εταιρίες. Ακούγεται ότι "μπαίνει μέσα..." γιατί κάθε μήνα έρχεται μόνο το 7% του ετήσιου προϋπολογισμού (7%*12 μήνες = μόνο το 84% του ετήσιου προϋπολογισμού) και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, τον τελευταίο μήνα δεν ήρθε ούτε αυτό. Το αποτέλεσμα, είναι να βλέπεις τους γύρω σου να βυθίζονται σιγά σιγά στην απογοήτευση, σκεπτόμενοι το μέλλον τους, το μέλλον της οικογένειάς τους και των παιδιών τους. Αν σταματήσουν να δουλεύουν πως θα σπουδάσουν τα παιδιά τους; Πως θα πληρώσουν το δάνειο για το σπίτι τους; Και το βασικό, πως θα αγοράσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν;
Από την άλλη ακούς τις προβλέψεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για 25% ανεργία μέχρι το τέλος του χρόνου, μιλάμε για 1.000.000 ανθρώπους (4.000.000 οι ενεργοί)! Ακούς για εργασιακή εφεδρεία 200.000 εργαζομένων με το 60% του μισθού τους και μετά απόλυση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε σήμερα ο πρωθυπουργός από το καθιερωμένο πια βήμα της ΔΕΘ, στην αποστροφή του λόγου του να λέει ότι "θα αγωνιστώ για να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια" και οι από κάτω του να τον χειροκροτούν!!! Επιβεβαιώνοντας απλώς το χειρότερο μέλλον. Θα το μαζέψουν βέβαια αλλά το κακό έχει αρχίσει ήδη...
Πόσος ξεπεσμός πια, πόση ξεφτίλα...
Υ.Γ.1: Από αυτή την αποστροφή βγήκε στο twitter το hashtag #enas_ergazomenos
Υ.Γ.2: Έχετε προσέξει πόσο έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών;
Υ.Γ.3: Λοβέρδος: "1.000.000 εργαζόμενοι ταλαιπωρούν 10.000.000". Άλλος ένας αστικός μύθος! Οι πραγματικοί εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα είναι λιγότεροι από 800.000 χιλιάδες σύμφωνα με την απογραφή τους και σίγουρα λιγότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο... Δεν έχει σημασία όμως, ξέρουν αυτοί. Πες, πες κάτι θα μείνει... Δεν έχει σημασία ότι κάποιοι δουλεύουν και μάλιστα σκληρά, ο υπουργός είπε ότι ταλαιπωρούν τον κόσμο κι ότι είναι τεμπέληδες.
Υ.Γ.4: Πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα απολυθούν και πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν για κάθε ένα δημόσιο υπάλληλο που θα απολυθεί;;;
Υ.Γ.5: Κι ένα tweet από τον @galaxyarchis: Έλληνα γονιέ, δεν πήραν τα παιδιά σου βιβλία, αλλά μη φοβού. Θα πάρει ο Έβρος φράχτη, η Ορεστιάδα θερμικές κάμερες και ο ΜΑΤατζής οδοιπορικά
Είναι λυπηρό και απογοητευτικό να βλέπεις ανθρώπους γύρω σου οι οποίοι δουλεύουν σε έναν εργασιακό χώρο 5-10-20 χρόνια και ξαφνικά να αρχίσουν να αισθάνονται ανασφαλείς εργασιακά. Έχουν γίνει ήδη περικοπές προσωπικού από πέρυσι. Έγιναν περικοπές εξόδων. Όλοι κοίταξαν να περιοριστούν σε αυτή τη δύσκολη χρονιά...
Από την άλλη, έρχεται η πρώτη περικοπή μισθού, έρχεται η δεύτερη, έρχονται φόροι, έρχεται το ένα, έρχεται το άλλο... το οποίο στην τελική μόνο την παραγωγικότητα δεν ενισχύει... Και συνεχίζει η κυβέρνηση και οι χειροκροτητές της να μιλούν για παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και άλλα πολλά. Όλοι σχεδόν παραδέχονται ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας και έπρεπε να περιοριστούμε, αλλά από μέρα σε μέρα η ζωή μας και το βιοτικό μας επίπεδο χειροτερεύει από το κακό στο χειρότερο. Δεν χρειάζεται να είσαι ο σούπερ οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι η λιτότητα, η μείωση μισθών, μόνο ύφεση θα φέρει και όχι αύξηση της παραγωγικότητας.
Στην τελική, αν θεωρείς ότι οι εργαζόμενοί σου δουλεύουν λίγο, δώσε τους κίνητρα, βάλε στόχους και με κάθε εκπλήρωση του στόχου επιβράβευσέ τους οικονομικά. Για να μην παρεξηγηθώ δε μιλάω να πληρώνεται ο εργαζόμενος 400 ευρώ και με την επιβράβευση να πηγαίνει στα 600-700, αλλά για αρκετά μεγαλύτερα ποσά τόσο στο βασικό όσο και στην επιβράβευση.
Κλείνω την παρένθεση... Έτσι λοιπόν μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, έρχεται κι η αμφιβολία αν αύριο θα έχεις δουλειά. Οι φήμες αρχίζουν να μεγαλώνουν και να ακούγονται πολλά. Ακούγεται για αξιολόγηση προσωπικού είτε από δημόσιο φορέα αλλά και από ιδιωτικές εταιρίες. Ακούγεται ότι "μπαίνει μέσα..." γιατί κάθε μήνα έρχεται μόνο το 7% του ετήσιου προϋπολογισμού (7%*12 μήνες = μόνο το 84% του ετήσιου προϋπολογισμού) και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, τον τελευταίο μήνα δεν ήρθε ούτε αυτό. Το αποτέλεσμα, είναι να βλέπεις τους γύρω σου να βυθίζονται σιγά σιγά στην απογοήτευση, σκεπτόμενοι το μέλλον τους, το μέλλον της οικογένειάς τους και των παιδιών τους. Αν σταματήσουν να δουλεύουν πως θα σπουδάσουν τα παιδιά τους; Πως θα πληρώσουν το δάνειο για το σπίτι τους; Και το βασικό, πως θα αγοράσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν;
Από την άλλη ακούς τις προβλέψεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για 25% ανεργία μέχρι το τέλος του χρόνου, μιλάμε για 1.000.000 ανθρώπους (4.000.000 οι ενεργοί)! Ακούς για εργασιακή εφεδρεία 200.000 εργαζομένων με το 60% του μισθού τους και μετά απόλυση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε σήμερα ο πρωθυπουργός από το καθιερωμένο πια βήμα της ΔΕΘ, στην αποστροφή του λόγου του να λέει ότι "θα αγωνιστώ για να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια" και οι από κάτω του να τον χειροκροτούν!!! Επιβεβαιώνοντας απλώς το χειρότερο μέλλον. Θα το μαζέψουν βέβαια αλλά το κακό έχει αρχίσει ήδη...
Πόσος ξεπεσμός πια, πόση ξεφτίλα...
Υ.Γ.1: Από αυτή την αποστροφή βγήκε στο twitter το hashtag #enas_ergazomenos
Υ.Γ.2: Έχετε προσέξει πόσο έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών;
Υ.Γ.3: Λοβέρδος: "1.000.000 εργαζόμενοι ταλαιπωρούν 10.000.000". Άλλος ένας αστικός μύθος! Οι πραγματικοί εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα είναι λιγότεροι από 800.000 χιλιάδες σύμφωνα με την απογραφή τους και σίγουρα λιγότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο... Δεν έχει σημασία όμως, ξέρουν αυτοί. Πες, πες κάτι θα μείνει... Δεν έχει σημασία ότι κάποιοι δουλεύουν και μάλιστα σκληρά, ο υπουργός είπε ότι ταλαιπωρούν τον κόσμο κι ότι είναι τεμπέληδες.
Υ.Γ.4: Πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα απολυθούν και πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν για κάθε ένα δημόσιο υπάλληλο που θα απολυθεί;;;
Υ.Γ.5: Κι ένα tweet από τον @galaxyarchis: Έλληνα γονιέ, δεν πήραν τα παιδιά σου βιβλία, αλλά μη φοβού. Θα πάρει ο Έβρος φράχτη, η Ορεστιάδα θερμικές κάμερες και ο ΜΑΤατζής οδοιπορικά
Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011
Είσαι υποψήφιος διδάκτορας, θέλεις και υγειονομική περίθαλψη παντού;
Μετά από πολύ καιρό είπα να γράψω και πάλι. Πολλά τρέχουν στο μυαλό μου τελευταία, πολλά συμβαίνουν και μέχρι να βάλεις κάτω τις σκέψεις σου σε έχουν υπερκεράσει οι εξελίξεις. Ίσως να φταίει και το twitter που εν μέρει εκτονώνεσαι εκεί στην πολύ δυνατή, ζωντανή ελληνική κοινότητα (αν δεν έχετε ακόμα λογαριασμό, κάντε το, δε θα χάσετε).
Ας πάω όμως στο θέμα που επέλεξα για να πω αυτή τη φορά, την υγειονομική περίθαλψη των υποψηφίων διδακτόρων.
Σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του προεδρικού διατάγματος 327/83 (Φ.E.K. 117/7-9-83 τεύχ. A΄):
Ας πάω όμως στο θέμα που επέλεξα για να πω αυτή τη φορά, την υγειονομική περίθαλψη των υποψηφίων διδακτόρων.
Σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του προεδρικού διατάγματος 327/83 (Φ.E.K. 117/7-9-83 τεύχ. A΄):
Τόπος παροχής της περίθαλψης
O φοιτητής που έχει ανάγκη ιατρικής περίθαλψης μπορεί να προσέρχεται καθημερινά κατά τις εργάσιμες ημέρες σε καθορισμένες ώρες στα ιατρεία της Φοιτητικής Λέσχης (γωνία Νέας Εγνατίας οδού και Γ΄ Σεπτεμβρίου) ή στο γιατρό της υγειονομικής υπηρεσίας του πανεπιστημίου ή σε συμβεβλημένο με το πανεπιστήμιο γιατρό για να εξετασθεί.Κατά την προσέλευσή του απαραίτητη είναι η προσκόμιση του βιβλιαρίου περίθαλψης.H περίθαλψη παρέχεται γενικώς μέσα στην ελληνική επικράτεια και ειδικότερα:
- Στους φοιτητές που βρίσκονται στην έδρα του πανεπιστημίου.
- Στους φοιτητές που μετέχουν σε πανεπιστημιακές εκδρομές ή κάνουν πρακτική εξάσκηση ή εκπονούν πτυχιακή διατριβή εκτός της έδρας του πανεπιστημίου στον τόπο που ασκούνται ή εκπονούν διατριβή ή στον τόπο που προέκυψε η ανάγκη νοσηλείας.
- Στους φοιτητές που έχουν ανάγκη ειδικής θεραπείας η οποία δεν μπορεί να τους παρασχεθεί στην πόλη που είναι έδρα του πανεπιστημίου. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται γνωμάτευση του αρμόδιου γιατρού της Φοιτητικής Λέσχης του πανεπιστημίου ή του γιατρού της υγειονομικής υπηρεσίας του A.E.I. ή του συμβεβλημένου με αυτό γιατρού και έγκριση του αρμόδιου διοικητικού συμβουλίου του τμήματος.
- Στους φοιτητές που βρίσκονται εκτός έδρας του πανεπιστημίου και εφόσον το περιστατικό κρίνεται επείγον. Στην περίπτωση αυτή ο φοιτητής είναι υποχρεωμένος να γνωρίσει στην υγειονομική υπηρεσία της Φοιτητικής Λέσχης ή στο αρμόδιο διοικητικό συμβούλιο του τμήματος την κατάστασή του μέσα στις δύο επόμενες εργάσιμες ημέρες.
Για την έγκριση της δαπάνης, εκτός των άλλων δικαιολογητικών απαιτείται βεβαίωση γιατρού του δημοσίου (νοσοκομείου, αγροτικού ιατρείου κ.τ.λ.), καθώς και έγκριση του διοικητικού συμβουλίου της Φοιτητικής Λέσχης ή του αρμόδιου διοικητικού συμβουλίου του τμήματος.
Το παραπάνω κείμενο βρίσκεται στη σελίδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης:
Αντίστοιχα πράγματα ισχύουν για όλα τα ΑΕΙ-ΤΕΙ ανά την επικράτεια. Τα ΑΕΙ-ΤΕΙ τα οποία έχουν δικό τους ιατρείο οι φοιτητές προσέρχονται εκεί για περίθαλψη Α' βαθμού, δηλαδή κρυολογήματα, εξετάσεις, φάρμακα κτλ. Σε αυτά που είναι μικρότερου μεγέθους και δεν έχουν ιατρείο, καλύπτονται από τους συμβεβλημένους ιδιώτες γιατρούς πληρώνοντας επίσκεψη (και τα φάρμακα) και παίρνοντας αργότερα τα λεφτά από τη φοιτητική μέριμνα του πανεπιστημίου.
Σε γενικές γραμμές, μάλλον ένας φοιτητής έχει πολύ καλές παροχές υγειονομικής περίθαλψης σε σχέση με άλλους εργαζομένους ή προστατευόμενα μέλη.
Τότε γιατί μπήκα στον κόπο να γράψω; Γιατί απλά όλα αυτά μπορούν να συμβούν μόνο στον τόπο που είσαι εγγεγραμμένος! Εκπονείται η διπλωματική εργασία σου ή το διδακτορικό σου σε άλλο μέρος από την πόλη του πανεπιστημίου που είσαι εγγεγραμμένος; Είναι η διδακτορική σου διατριβή σε συνεργασία με ερευνητικό κέντρο εκτός της πόλης του ΑΕΙ σου; Καλά να πάθεις, κακό δικό σου! Πολύ απλά δεν έχεις ασφάλιση, άσχετα αν υπάρχει πανεπιστήμιο στο μέρος στο οποίο βρίσκεσαι. Χρειάζεσαι φάρμακα να σου γράψουν στο βιβλιάριο; Ή πρέπει να ταξιδέψεις στο πανεπιστήμιο που είσαι εγγεγραμμένος ή να στείλεις το βιβλιάριό σου με κάποιο φίλο σου!!!
Τι λέω τώρα, ε; Εδώ... άλλοι απολύονται, άλλοι δεν έχουν δουλειά, άλλοι είναι σύγχρονοι σκλάβοι χωρίς ασφάλιση κι εσύ ζητάς περισσότερα... Μάλλον δίκιο θα έχουν...
Υ.Γ.: Για να το διευκρινίσω αν δεν έγινα κατανοητός. Αν χρειαστείς νοσηλεία σε νοσοκομείο προφανώς καλύπτεσαι. Αν χρειαστείς Α' βάθμια φροντίδα ή με απλά λόγια να επισκεφτείς έναν οικογενειακό γιατρό (και να μην επιβαρύνεις τα επείγοντα σε νοσοκομείο), δεν δικαιούσαι μακριά από τον τόπο που είναι το πανεπιστήμιο και είσαι εγγεγραμμένος.
Υ.Γ.: Για να το διευκρινίσω αν δεν έγινα κατανοητός. Αν χρειαστείς νοσηλεία σε νοσοκομείο προφανώς καλύπτεσαι. Αν χρειαστείς Α' βάθμια φροντίδα ή με απλά λόγια να επισκεφτείς έναν οικογενειακό γιατρό (και να μην επιβαρύνεις τα επείγοντα σε νοσοκομείο), δεν δικαιούσαι μακριά από τον τόπο που είναι το πανεπιστήμιο και είσαι εγγεγραμμένος.
Σάββατο 16 Ιουλίου 2011
Μόνο εμένα μου φαίνεται ρατσιστικό αυτό το φυλλάδιο πολιτιστικών εκδηλώσεων;
Ξεφυλλίζοντας το φυλλάδιο των καλοκαιρινών πολιτιστικών εκδηλώσεων του δήμου Ηρακλείου, ξαφνιάστηκα αρνητικά από αυτά που διάβαζα. Δεν αναφέρομαι στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που επιλέχτηκαν αλλά σε άλλο περιεχόμενο του φυλλαδίου. Συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια εκτός από τις εκδηλώσεις, στις ενδιάμεσες σελίδες να παρουσιάζονται κάποιες πτυχές της πόλης κυρίως ιστορικές.
Στο φετινό φυλλάδιο είχαν τη φαεινή ιδέα και επέλεξαν να δείξουν τους "σπουργίτες των πεζοδρομίων" όπως τους ονόμασαν. Ποιοι είναι αυτοί; Δείτε τι γράφουν:
Ούτε εισαγωγικά δεν έχει στην λέξη "γραφικούς", το θεωρεί δεδομένο ότι ισχύει. Και συνεχίζει το κείμενο:
Δεν είναι ρατσιστικό να αποκαλείς δημόσια έναν άνθρωπο ο οποίος δεν βρίσκεται στη ζωή, ως "γραφικό"; Κάποιοι θα πουν μα ήταν οι "γραφικοί", οι "τρελοί" της πόλης...
Ε, και;
Δηλαδή η ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου που είτε έχει κάποιο θέμα υγείας, είτε από δική του επιλογή επιθυμούσε να ξεχωρίζει από το γενικό σύνολο, το γενικό κανόνα, πρέπει να ονομάζεται δημόσια γραφικός και να είναι θέμα αυτό για να μπει σε φυλλάδιο πολιτισμού; Λες και η πόλη δεν έχει άλλα ιστορικά στοιχεία να αναδείξει...
Μόνο σε εμένα φαίνεται αυτή η δημοσίευση ρατσιστική ή είμαι υπερβολικός;
Το φυλλάδιο μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ: http://www.heraklion.gr/files/186/2911/kalokairo2011_web12-07-11.pdf
Στο φετινό φυλλάδιο είχαν τη φαεινή ιδέα και επέλεξαν να δείξουν τους "σπουργίτες των πεζοδρομίων" όπως τους ονόμασαν. Ποιοι είναι αυτοί; Δείτε τι γράφουν:
Σπουργίτες των πεζοδρομίων τους χαρακτηρίσαμε... Τους «γνωρίσαμε» από κοντά, «μιλήσαμε» μαζί τους, ακούσαμε πολλά γι’ αυτούς τους γραφικούς τύπους της πόλης μας, που μας φέρνουν πολλά στη μνήμη.
Ούτε εισαγωγικά δεν έχει στην λέξη "γραφικούς", το θεωρεί δεδομένο ότι ισχύει. Και συνεχίζει το κείμενο:
Οι γραφικοί τύποι του Μεγάλου Κάστρου καταλαμβάνουν χρονικά την περίοδο από τις αρχές του 20ου αιώνα έως και τις αρχές της δεκαετίας του ΄80. Πρόκειται για χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες με ιδιαίτερα έντονα προσωπικά στοιχεία, τα οποία κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του Ηρακλείου.Να δεχτώ ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν από τις γνωστές φυσιογνωμίες της πόλης, να δεχτώ ότι ανήκουν στην ιστορία της πόλης. Δε μπορώ να κατανοήσω όμως, το λόγο που έπρεπε να μπουν σε ένα φυλλάδιο πολιτιστικών εκδηλώσεων το οποίο απευθύνεται τόσο σε Έλληνες ντόπιους και επισκέπτες όσο και σε ξένους αφού έχει και αγγλική μετάφραση.
Είναι τύποι που μαρτυρούν την «άλλη», τη διαφορετική όψη της πόλης. Ο σημερινός Ηρακλειώτης μπορεί να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και να περιπλανηθεί στα απόμερα σοκάκια της παλιάς πόλης, αλλά και στην πολυσύχναστη Πλατιά Στράτα. Μέσα από αυτές τις ιδιάζουσες «προσωπικότητες» εισδύει στις άδυτες πτυχές της κοινωνίας του παλιού Ηρακλείου και βιώνει το ιστορικό της υπόβαθρο, με όλη τη διαφορετικότητα και την
προκατάληψη που διέκρινε και διακρίνει, ακόμη και σήμερα, την πόλη μας.
Δεν είναι ρατσιστικό να αποκαλείς δημόσια έναν άνθρωπο ο οποίος δεν βρίσκεται στη ζωή, ως "γραφικό"; Κάποιοι θα πουν μα ήταν οι "γραφικοί", οι "τρελοί" της πόλης...
Ε, και;
Δηλαδή η ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου που είτε έχει κάποιο θέμα υγείας, είτε από δική του επιλογή επιθυμούσε να ξεχωρίζει από το γενικό σύνολο, το γενικό κανόνα, πρέπει να ονομάζεται δημόσια γραφικός και να είναι θέμα αυτό για να μπει σε φυλλάδιο πολιτισμού; Λες και η πόλη δεν έχει άλλα ιστορικά στοιχεία να αναδείξει...
Μόνο σε εμένα φαίνεται αυτή η δημοσίευση ρατσιστική ή είμαι υπερβολικός;
Το φυλλάδιο μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ: http://www.heraklion.gr/files/186/2911/kalokairo2011_web12-07-11.pdf
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Η πλατεία ήταν γεμάτη...
Δύσκολο να γράψεις για όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες. Τι να πρωτογράψεις εξάλλου; Και έτσι όπως τρέχουν πλέον τα πράγματα, αυτό που θα γράψεις αυτή τη στιγμή, μπορεί να μην ισχύει πια στα επόμενα λεπτά. Θα προσπαθήσω όμως να βάλω λίγες σκέψεις στο e-χαρτί.
Οι πλατείες άρχισαν να γεμίζουν με κόσμο κάθε ηλικίας και ιδεολογίας που φωνάζουν κατά των πολιτικών (προσώπων και καταστάσεων). Δικαιοσύνη, είναι ένα από τα βασικά αιτήματα, να πάνε αυτοί που έκλεψαν φυλακή, κατάργηση βουλευτικής ασυλίας και πολλά άλλα. Ωραία ακούγονται όλα αυτά και μπράβο στον κόσμο που συμμετέχει είτε με την παρουσία του στις πλατείες, είτε ακόμα πιο ενεργά στις συζητήσεις. Σταμάτησε επιτέλους να βλέπει τους ψευτοκαυγάδες και την παραπληροφόρηση των δελτίων των 8 και σηκώθηκε από τους καναπέδες.
Υπάρχει και κάτι άλλο σημαντικό που ξεχωρίζει σε αυτές κινητοποιήσεις, είναι η "οργάνωση" μέσω κοινωνικών δικτύων (facebook και twitter). Καθώς τα κοινωνικά δίκτυα αναπτύσσονται και εξελίσσονται -όπως κι η πρόσβαση στο ίντερνετ- έδωσε τη δυνατότητα σε πολύ κόσμο, να συζητά, να διαφωνεί, να διαδίδει ιδέες, απόψεις και να οργανώνει/νεται. Πολλοί είναι που διαφωνούν σε αυτό, κυρίως όσοι έχουν μάθει σε συγκεκριμένες δομές οργάνωσης (κυρίως κομματικές). Δεν καταλαβαίνω όμως που είναι το κακό σε αυτό. Ο κόσμος μας εξελίσσεται τεχνολογικά και είναι επόμενο να βρει νέους τρόπους επικοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι και τα παραδοσιακά ΜΜΕ αρχίζουν να φθίνουν, γιατί αηδιάσαμε από αυτά που ακούμε στις ειδήσεις τους, αλλά και γιατί διαφαίνεται ότι μπορούμε να ενημερωθούμε τουλάχιστον για κάποια θέματα από μόνοι μας. Ας μην ξεχάσουμε επίσης και τον ρόλο των ΜΜΕ που έχουν και θα έχουν στο μέλλον. Θα τα δούμε άλλες φορές να προβάλλουν τις κινητοποιήσεις και άλλες φορές να τις λοιδορούν, είτε απαξιώνοντας λεκτικά είτε κάνοντας ότι δεν υπάρχουν (έχει συμβεί πολλές φορές ήδη αυτό). Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες για το τι ρόλο θα παίξουν στο μέλλον κι ας μην περιμένουμε τη συμπαράστασή τους. Απλά δεν τους χρειαζόμαστε!
Εδώ και πάρα πολύ καιρό υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που και αντιδρούσαν σε όλα αυτά που έρχονταν και κινητοποιούνταν και δεν ήταν λίγοι. Δεν ήταν "αγανακτισμένοι", ήταν πολιτικοποιημένοι, συνειδητοποιημένοι και αποφασισμένοι. Στις τελευταίες μεγάλες απεργίες ο αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωνε πλησίαζε τις 200.000 στην Αθήνα, αριθμός αρκετά μεγαλύτερος από τον αριθμό των συγκεντρωμένων στις πλατείες. Η αλήθεια είναι ότι ούτε κι εκεί ήταν ιδανικά τα πράγματα, αφού προβοκάτορες, κομματικές περιχαρακώσεις και ανταγωνισμοί ήταν έκδηλα και φόβιζαν ή απογοήτευαν τον κόσμο που συμμετείχε. Επίσης πολλές φορές έμενε το ερώτημα, διαδηλώσαμε και σήμερα, μετά τι;
Ας πάμε λοιπόν στο δια ταύτα. Ωραία όπως προείπα ότι ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται και να συζητά. Μπαίνουν ήδη κάποια ζητήματα προς κουβέντα. Πρέπει όμως να μπούμε και σε ποιο βαθειά θέματα. Ποιος είναι ο στόχος αυτών των κινητοποιήσεων; Ο μακροπρόθεσμος στόχος ποιος είναι! Γιατί ας πούμε, ότι οι κλέφτες θα πάνε φυλακή και θα τους δημεύσουμε τα κλεμμένα και θα φύγει και το μνημόνιο αλλά μετά τι;
Ποιος και πως θα μας κυβερνήσει; Θα συνεχιστεί η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ο τρόπος διακυβέρνησης και συμμετοχής των πολιτών; Τα αντίστοιχα μέτρα μπορούν να υπάρξουν χωρίς απαραίτητα να υπάρχει μνημόνιο. Όταν θα μπουν και αυτά τα ερωτήματα θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο, γιατί τώρα λένε όλοι να φύγουν οι κλέφτες (φασίστες, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, αδιάφοροι, απολιτίκ, αριστεροί κτλ), αλλά ο καθένας το λέει από τη δική του σκοπιά και όχι απαραίτητα από τη σκοπιά προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Τότε θα αρχίσουν οι κινητοποιήσεις να γίνονται επικίνδυνες και να απειλούν ολόκληρο το σύστημα, διαφορετικά το σύστημα μπορεί να αντικαταστήσει ως αναλώσιμους μερικούς πολιτικούς-διαχειριστές (όπως και το κάνει, πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή του Στρος Καν) και να συνεχίσει να εκτελεί τις γνωστές συνταγές της ελεύθερης αγοράς με λίγο πιο χαρούμενο και φιλικό πρόσωπο.
Καλώς λοιπόν δημιουργήθηκε το στάδιο του "αγανακτισμένου" αλλά δεν αρκεί, πρέπει να περάσουμε στο στάδιο του συνειδητοποιημένου και μετά του αποφασισμένου. Σε αυτά τα στάδια χρειάζονται όλες οι δυνάμεις είτε κάποιοι συμμετέχουν στα κόμματα (και ασφαλώς δεν εννοώ τα μεγάλα) είτε όχι, αρκεί να μπορεί ο καθένας να ακούει τον άλλο και να συνδιαμορφώνει και μπορεί να γίνει αυτό. Και κάτι ακόμα... όταν θα αρχίσουμε να γινόμαστε επικίνδυνοι το σύστημα θα μας αντιμετωπίσει διαφορετικά, ίσως βίαια, τότε τι θα κάνουμε;
Ενημέρωση κινητοποιήσεων μπορείτε να βρείτε:
Οι πλατείες άρχισαν να γεμίζουν με κόσμο κάθε ηλικίας και ιδεολογίας που φωνάζουν κατά των πολιτικών (προσώπων και καταστάσεων). Δικαιοσύνη, είναι ένα από τα βασικά αιτήματα, να πάνε αυτοί που έκλεψαν φυλακή, κατάργηση βουλευτικής ασυλίας και πολλά άλλα. Ωραία ακούγονται όλα αυτά και μπράβο στον κόσμο που συμμετέχει είτε με την παρουσία του στις πλατείες, είτε ακόμα πιο ενεργά στις συζητήσεις. Σταμάτησε επιτέλους να βλέπει τους ψευτοκαυγάδες και την παραπληροφόρηση των δελτίων των 8 και σηκώθηκε από τους καναπέδες.
Υπάρχει και κάτι άλλο σημαντικό που ξεχωρίζει σε αυτές κινητοποιήσεις, είναι η "οργάνωση" μέσω κοινωνικών δικτύων (facebook και twitter). Καθώς τα κοινωνικά δίκτυα αναπτύσσονται και εξελίσσονται -όπως κι η πρόσβαση στο ίντερνετ- έδωσε τη δυνατότητα σε πολύ κόσμο, να συζητά, να διαφωνεί, να διαδίδει ιδέες, απόψεις και να οργανώνει/νεται. Πολλοί είναι που διαφωνούν σε αυτό, κυρίως όσοι έχουν μάθει σε συγκεκριμένες δομές οργάνωσης (κυρίως κομματικές). Δεν καταλαβαίνω όμως που είναι το κακό σε αυτό. Ο κόσμος μας εξελίσσεται τεχνολογικά και είναι επόμενο να βρει νέους τρόπους επικοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι και τα παραδοσιακά ΜΜΕ αρχίζουν να φθίνουν, γιατί αηδιάσαμε από αυτά που ακούμε στις ειδήσεις τους, αλλά και γιατί διαφαίνεται ότι μπορούμε να ενημερωθούμε τουλάχιστον για κάποια θέματα από μόνοι μας. Ας μην ξεχάσουμε επίσης και τον ρόλο των ΜΜΕ που έχουν και θα έχουν στο μέλλον. Θα τα δούμε άλλες φορές να προβάλλουν τις κινητοποιήσεις και άλλες φορές να τις λοιδορούν, είτε απαξιώνοντας λεκτικά είτε κάνοντας ότι δεν υπάρχουν (έχει συμβεί πολλές φορές ήδη αυτό). Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες για το τι ρόλο θα παίξουν στο μέλλον κι ας μην περιμένουμε τη συμπαράστασή τους. Απλά δεν τους χρειαζόμαστε!
Εδώ και πάρα πολύ καιρό υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που και αντιδρούσαν σε όλα αυτά που έρχονταν και κινητοποιούνταν και δεν ήταν λίγοι. Δεν ήταν "αγανακτισμένοι", ήταν πολιτικοποιημένοι, συνειδητοποιημένοι και αποφασισμένοι. Στις τελευταίες μεγάλες απεργίες ο αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωνε πλησίαζε τις 200.000 στην Αθήνα, αριθμός αρκετά μεγαλύτερος από τον αριθμό των συγκεντρωμένων στις πλατείες. Η αλήθεια είναι ότι ούτε κι εκεί ήταν ιδανικά τα πράγματα, αφού προβοκάτορες, κομματικές περιχαρακώσεις και ανταγωνισμοί ήταν έκδηλα και φόβιζαν ή απογοήτευαν τον κόσμο που συμμετείχε. Επίσης πολλές φορές έμενε το ερώτημα, διαδηλώσαμε και σήμερα, μετά τι;
Ας πάμε λοιπόν στο δια ταύτα. Ωραία όπως προείπα ότι ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται και να συζητά. Μπαίνουν ήδη κάποια ζητήματα προς κουβέντα. Πρέπει όμως να μπούμε και σε ποιο βαθειά θέματα. Ποιος είναι ο στόχος αυτών των κινητοποιήσεων; Ο μακροπρόθεσμος στόχος ποιος είναι! Γιατί ας πούμε, ότι οι κλέφτες θα πάνε φυλακή και θα τους δημεύσουμε τα κλεμμένα και θα φύγει και το μνημόνιο αλλά μετά τι;
Ποιος και πως θα μας κυβερνήσει; Θα συνεχιστεί η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ο τρόπος διακυβέρνησης και συμμετοχής των πολιτών; Τα αντίστοιχα μέτρα μπορούν να υπάρξουν χωρίς απαραίτητα να υπάρχει μνημόνιο. Όταν θα μπουν και αυτά τα ερωτήματα θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο, γιατί τώρα λένε όλοι να φύγουν οι κλέφτες (φασίστες, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, αδιάφοροι, απολιτίκ, αριστεροί κτλ), αλλά ο καθένας το λέει από τη δική του σκοπιά και όχι απαραίτητα από τη σκοπιά προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Τότε θα αρχίσουν οι κινητοποιήσεις να γίνονται επικίνδυνες και να απειλούν ολόκληρο το σύστημα, διαφορετικά το σύστημα μπορεί να αντικαταστήσει ως αναλώσιμους μερικούς πολιτικούς-διαχειριστές (όπως και το κάνει, πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή του Στρος Καν) και να συνεχίσει να εκτελεί τις γνωστές συνταγές της ελεύθερης αγοράς με λίγο πιο χαρούμενο και φιλικό πρόσωπο.
Καλώς λοιπόν δημιουργήθηκε το στάδιο του "αγανακτισμένου" αλλά δεν αρκεί, πρέπει να περάσουμε στο στάδιο του συνειδητοποιημένου και μετά του αποφασισμένου. Σε αυτά τα στάδια χρειάζονται όλες οι δυνάμεις είτε κάποιοι συμμετέχουν στα κόμματα (και ασφαλώς δεν εννοώ τα μεγάλα) είτε όχι, αρκεί να μπορεί ο καθένας να ακούει τον άλλο και να συνδιαμορφώνει και μπορεί να γίνει αυτό. Και κάτι ακόμα... όταν θα αρχίσουμε να γινόμαστε επικίνδυνοι το σύστημα θα μας αντιμετωπίσει διαφορετικά, ίσως βίαια, τότε τι θα κάνουμε;
Ενημέρωση κινητοποιήσεων μπορείτε να βρείτε:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)