Είχα σκοπό να γράψω ούτως ή άλλως για την εργασιακή ανασφάλεια των ημερών, αλλά η αποστροφή του λόγου του #GAP ήταν καταλυτική.
Είναι λυπηρό και απογοητευτικό να βλέπεις ανθρώπους γύρω σου οι οποίοι δουλεύουν σε έναν εργασιακό χώρο 5-10-20 χρόνια και ξαφνικά να αρχίσουν να αισθάνονται ανασφαλείς εργασιακά. Έχουν γίνει ήδη περικοπές προσωπικού από πέρυσι. Έγιναν περικοπές εξόδων. Όλοι κοίταξαν να περιοριστούν σε αυτή τη δύσκολη χρονιά...
Από την άλλη, έρχεται η πρώτη περικοπή μισθού, έρχεται η δεύτερη, έρχονται φόροι, έρχεται το ένα, έρχεται το άλλο... το οποίο στην τελική μόνο την παραγωγικότητα δεν ενισχύει... Και συνεχίζει η κυβέρνηση και οι χειροκροτητές της να μιλούν για παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και άλλα πολλά. Όλοι σχεδόν παραδέχονται ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας και έπρεπε να περιοριστούμε, αλλά από μέρα σε μέρα η ζωή μας και το βιοτικό μας επίπεδο χειροτερεύει από το κακό στο χειρότερο. Δεν χρειάζεται να είσαι ο σούπερ οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι η λιτότητα, η μείωση μισθών, μόνο ύφεση θα φέρει και όχι αύξηση της παραγωγικότητας.
Στην τελική, αν θεωρείς ότι οι εργαζόμενοί σου δουλεύουν λίγο, δώσε τους κίνητρα, βάλε στόχους και με κάθε εκπλήρωση του στόχου επιβράβευσέ τους οικονομικά. Για να μην παρεξηγηθώ δε μιλάω να πληρώνεται ο εργαζόμενος 400 ευρώ και με την επιβράβευση να πηγαίνει στα 600-700, αλλά για αρκετά μεγαλύτερα ποσά τόσο στο βασικό όσο και στην επιβράβευση.
Κλείνω την παρένθεση... Έτσι λοιπόν μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, έρχεται κι η αμφιβολία αν αύριο θα έχεις δουλειά. Οι φήμες αρχίζουν να μεγαλώνουν και να ακούγονται πολλά. Ακούγεται για αξιολόγηση προσωπικού είτε από δημόσιο φορέα αλλά και από ιδιωτικές εταιρίες. Ακούγεται ότι "μπαίνει μέσα..." γιατί κάθε μήνα έρχεται μόνο το 7% του ετήσιου προϋπολογισμού (7%*12 μήνες = μόνο το 84% του ετήσιου προϋπολογισμού) και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, τον τελευταίο μήνα δεν ήρθε ούτε αυτό. Το αποτέλεσμα, είναι να βλέπεις τους γύρω σου να βυθίζονται σιγά σιγά στην απογοήτευση, σκεπτόμενοι το μέλλον τους, το μέλλον της οικογένειάς τους και των παιδιών τους. Αν σταματήσουν να δουλεύουν πως θα σπουδάσουν τα παιδιά τους; Πως θα πληρώσουν το δάνειο για το σπίτι τους; Και το βασικό, πως θα αγοράσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν;
Από την άλλη ακούς τις προβλέψεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για 25% ανεργία μέχρι το τέλος του χρόνου, μιλάμε για 1.000.000 ανθρώπους (4.000.000 οι ενεργοί)! Ακούς για εργασιακή εφεδρεία 200.000 εργαζομένων με το 60% του μισθού τους και μετά απόλυση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε σήμερα ο πρωθυπουργός από το καθιερωμένο πια βήμα της ΔΕΘ, στην αποστροφή του λόγου του να λέει ότι "θα αγωνιστώ για να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια" και οι από κάτω του να τον χειροκροτούν!!! Επιβεβαιώνοντας απλώς το χειρότερο μέλλον. Θα το μαζέψουν βέβαια αλλά το κακό έχει αρχίσει ήδη...
Πόσος ξεπεσμός πια, πόση ξεφτίλα...
Υ.Γ.1: Από αυτή την αποστροφή βγήκε στο twitter το hashtag #enas_ergazomenos
Υ.Γ.2: Έχετε προσέξει πόσο έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών;
Υ.Γ.3: Λοβέρδος: "1.000.000 εργαζόμενοι ταλαιπωρούν 10.000.000". Άλλος ένας αστικός μύθος! Οι πραγματικοί εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα είναι λιγότεροι από 800.000 χιλιάδες σύμφωνα με την απογραφή τους και σίγουρα λιγότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο... Δεν έχει σημασία όμως, ξέρουν αυτοί. Πες, πες κάτι θα μείνει... Δεν έχει σημασία ότι κάποιοι δουλεύουν και μάλιστα σκληρά, ο υπουργός είπε ότι ταλαιπωρούν τον κόσμο κι ότι είναι τεμπέληδες.
Υ.Γ.4: Πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα απολυθούν και πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν για κάθε ένα δημόσιο υπάλληλο που θα απολυθεί;;;
Υ.Γ.5: Κι ένα tweet από τον @galaxyarchis: Έλληνα γονιέ, δεν πήραν τα παιδιά σου βιβλία, αλλά μη φοβού. Θα πάρει ο Έβρος φράχτη, η Ορεστιάδα θερμικές κάμερες και ο ΜΑΤατζής οδοιπορικά
Είναι λυπηρό και απογοητευτικό να βλέπεις ανθρώπους γύρω σου οι οποίοι δουλεύουν σε έναν εργασιακό χώρο 5-10-20 χρόνια και ξαφνικά να αρχίσουν να αισθάνονται ανασφαλείς εργασιακά. Έχουν γίνει ήδη περικοπές προσωπικού από πέρυσι. Έγιναν περικοπές εξόδων. Όλοι κοίταξαν να περιοριστούν σε αυτή τη δύσκολη χρονιά...
Από την άλλη, έρχεται η πρώτη περικοπή μισθού, έρχεται η δεύτερη, έρχονται φόροι, έρχεται το ένα, έρχεται το άλλο... το οποίο στην τελική μόνο την παραγωγικότητα δεν ενισχύει... Και συνεχίζει η κυβέρνηση και οι χειροκροτητές της να μιλούν για παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και άλλα πολλά. Όλοι σχεδόν παραδέχονται ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας και έπρεπε να περιοριστούμε, αλλά από μέρα σε μέρα η ζωή μας και το βιοτικό μας επίπεδο χειροτερεύει από το κακό στο χειρότερο. Δεν χρειάζεται να είσαι ο σούπερ οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι η λιτότητα, η μείωση μισθών, μόνο ύφεση θα φέρει και όχι αύξηση της παραγωγικότητας.
Στην τελική, αν θεωρείς ότι οι εργαζόμενοί σου δουλεύουν λίγο, δώσε τους κίνητρα, βάλε στόχους και με κάθε εκπλήρωση του στόχου επιβράβευσέ τους οικονομικά. Για να μην παρεξηγηθώ δε μιλάω να πληρώνεται ο εργαζόμενος 400 ευρώ και με την επιβράβευση να πηγαίνει στα 600-700, αλλά για αρκετά μεγαλύτερα ποσά τόσο στο βασικό όσο και στην επιβράβευση.
Κλείνω την παρένθεση... Έτσι λοιπόν μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, έρχεται κι η αμφιβολία αν αύριο θα έχεις δουλειά. Οι φήμες αρχίζουν να μεγαλώνουν και να ακούγονται πολλά. Ακούγεται για αξιολόγηση προσωπικού είτε από δημόσιο φορέα αλλά και από ιδιωτικές εταιρίες. Ακούγεται ότι "μπαίνει μέσα..." γιατί κάθε μήνα έρχεται μόνο το 7% του ετήσιου προϋπολογισμού (7%*12 μήνες = μόνο το 84% του ετήσιου προϋπολογισμού) και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, τον τελευταίο μήνα δεν ήρθε ούτε αυτό. Το αποτέλεσμα, είναι να βλέπεις τους γύρω σου να βυθίζονται σιγά σιγά στην απογοήτευση, σκεπτόμενοι το μέλλον τους, το μέλλον της οικογένειάς τους και των παιδιών τους. Αν σταματήσουν να δουλεύουν πως θα σπουδάσουν τα παιδιά τους; Πως θα πληρώσουν το δάνειο για το σπίτι τους; Και το βασικό, πως θα αγοράσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν;
Από την άλλη ακούς τις προβλέψεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για 25% ανεργία μέχρι το τέλος του χρόνου, μιλάμε για 1.000.000 ανθρώπους (4.000.000 οι ενεργοί)! Ακούς για εργασιακή εφεδρεία 200.000 εργαζομένων με το 60% του μισθού τους και μετά απόλυση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε σήμερα ο πρωθυπουργός από το καθιερωμένο πια βήμα της ΔΕΘ, στην αποστροφή του λόγου του να λέει ότι "θα αγωνιστώ για να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια" και οι από κάτω του να τον χειροκροτούν!!! Επιβεβαιώνοντας απλώς το χειρότερο μέλλον. Θα το μαζέψουν βέβαια αλλά το κακό έχει αρχίσει ήδη...
Πόσος ξεπεσμός πια, πόση ξεφτίλα...
Υ.Γ.1: Από αυτή την αποστροφή βγήκε στο twitter το hashtag #enas_ergazomenos
Υ.Γ.2: Έχετε προσέξει πόσο έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών;
Υ.Γ.3: Λοβέρδος: "1.000.000 εργαζόμενοι ταλαιπωρούν 10.000.000". Άλλος ένας αστικός μύθος! Οι πραγματικοί εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα είναι λιγότεροι από 800.000 χιλιάδες σύμφωνα με την απογραφή τους και σίγουρα λιγότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο... Δεν έχει σημασία όμως, ξέρουν αυτοί. Πες, πες κάτι θα μείνει... Δεν έχει σημασία ότι κάποιοι δουλεύουν και μάλιστα σκληρά, ο υπουργός είπε ότι ταλαιπωρούν τον κόσμο κι ότι είναι τεμπέληδες.
Υ.Γ.4: Πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα απολυθούν και πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν για κάθε ένα δημόσιο υπάλληλο που θα απολυθεί;;;
Υ.Γ.5: Κι ένα tweet από τον @galaxyarchis: Έλληνα γονιέ, δεν πήραν τα παιδιά σου βιβλία, αλλά μη φοβού. Θα πάρει ο Έβρος φράχτη, η Ορεστιάδα θερμικές κάμερες και ο ΜΑΤατζής οδοιπορικά
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου